Strona główna Aktualności Medyczna marihuana – jak, po co i dla kogo?

Medyczna marihuana – jak, po co i dla kogo?

przez AlejaKobiet.pl

Pierwsza wizyta u specjalisty

Konopie nie są terapią pierwszego wyboru, co oznacza, że decyzja o przepisaniu recepty na medyczną marihuanę powinna być oparta o wcześniejszą historię choroby pacjenta wraz z pełną dokumentację, także w temacie poprzednich prób radzenia sobie ze swoim schorzeniem.

Podczas pierwszej wizyty należy mieć przy sobie następujące dokumenty: pełną historię schorzenia (absolutnie każdy dokument z nią związany), aktualne wyniki badań krwi (jeśli są) dotyczące zgłaszanej dolegliwości, zaświadczenie lekarskie o chorobie z postawioną diagnozą oraz listę przyjmowanych leków, jeśli takie są (służy to precyzyjnej ocenie potencjalnych przeciwwskazań ze względu na interakcje leków i marihuany).

Otrzymałam receptę na medyczną marihuanę. I co dalej?

Konopie medyczne w naszym kraju zarejestrowane są jako surowiec farmaceutyczny, przy czym nie posiadamy jeszcze monografii w Farmakopei Polskiej (za wzór służą nam Farmakopee Europejskie: austriacka, niemiecka). Przepisy prawa polskiego nie stanowią formalnych ograniczeń, co do wskazań chorobowych, dawkowania, wieku oraz płci pacjenta, trybu podejmowania decyzji (np. wymogu wyczerpania innych metod). W praktyce oznacza to, że jeśli lekarz widzi szansę poprawy stanu zdrowia pacjenta poprzez włączenie go w terapię konopną, może podjąć kurację medyczną marihuaną. Pełni ona najczęściej rolę pomocniczą, uzupełniającą dotychczasowe leczenie.

Lekarze uprawnieni do przepisywania leczniczej marihuany, dysponują specjalnym rodzajem recept na środki odurzające, które zawierają niewielkie (lecz zauważalne dla farmaceutów) różnice. Specjalista posiada prawo wypisania leków na maksymalnie 90 dni, a obligatoryjnie powinien wskazać pacjentowi ich dawkowanie. Ponadto na recepcie może być wypisany tylko jeden lek, a pacjent ma 30 dni na jego zakup. Regulacje prawne nakładają również na lekarza obowiązek (w przypadku recepty papierowej) słownego zapisania stężenia substancji czynnej, przy czym to pełny surowiec, a nie THC czy kannabidiol, jest środkiem odurzającym. W naszym kraju lecznicza marihuana nie jest objęta refundacją ze środków NFZ, Jeden gram leczniczej marihuany to koszt od 60 do 85 zł (miesięczne wydatki, w zależności od schorzenia, mogą się wahać w granicach 800-3000 zł). Obecnie w Polsce zarejestrowanych jest sześć rodzajów suszu, które różnią się od siebie stosunkiem zawartości THC vs CBD (20:1, 22:1, 1:12, 19:1,10:7 i 8:8). Niestety dostępność surowców nie jest stała. Ze względu na czasowe braki części z nich warto zasięgnąć informacji w aptece, na temat możliwości zrealizowania recepty na daną odmianę medycznych konopi.

Istotna z punktu widzenia pacjenta jest również informacja nt. sposobu przyjmowania leczniczej marihuany. Specjaliści rekomendują stosowanie metody waporyzacji, która w przeciwieństwie do spalania nie doprowadza do wytworzenia substancji smolistych oraz nie powoduje utraty dużej ilości substancji czynnej. Dostęp do waporyzatorów również nie podlega refundacji – koszt zakupu urządzenia waha się od 1000 do 1700 zł.

Waporyzacja jest metodą podawania leczniczej marihuany, umożliwiającą uzyskanie maksymalnie szybkiego efektu terapeutycznego – już po 5-10 minutach, co może mieć ogromne znaczenie w łagodzeniu ataków bólu, czy spastyczności. Wynika to z faktu bezpośredniego przedostawania się związków czynnych z pary waporyzacyjnej, przez płuca, do krwiobiegu, z pominięciem przewodu pokarmowego (dla porównania ekstrakty podawane drogą doustną wykazują działanie po 1-3 godzinach, ale przy tym dłużej wykazują działanie – od 6 do 8 godzin). Działanie związków czynnych konopi po podaniu drogą waporyzacji trwa od 2 do 4 godzin. Po tym czasie, jeśli dolegliwości znów się pojawiają, należy powtórzyć podanie – kończy mgr farmacji Joanna Jakóbczyk.

Pacjent korzystający z terapii leczniczą marihuaną (jeśli posiada ją przy sobie w przestrzeni publicznej), powinien zawsze mieć ze sobą niezbędne dokumenty – zaświadczenie od lekarza, który wypisał receptę dowód osobisty oraz potwierdzenie zakupu z legalnego źródła (faktura imienna lub paragon z apteki). Susz należy przechowywać w opakowaniu wydanym w aptece, wraz z sygnaturą (opisem składu leku recepturowego, dawkowaniem, datą wydania oraz pieczątką apteki).

Alejakobiet.pl

Zasubskrybuj I bądź na bieżąco


Mogą Cię zainteresować

Zostaw komentarz

Ta strona wykorzystuje pliki cookie w celu poprawy komfortu użytkowania. Zakładamy, że nie masz nic przeciwko temu, ale możesz zrezygnować, jeśli chcesz. Akceptuję Czytaj więcej