Torbiel pajęczynówki to nieprawidłowa przestrzeń wypełniona płynem, która powstaje w oponie pajęczej w wyniku wad wrodzonych, urazów lub stanów zapalnych tkanki mózgowej. Pacjent, u którego wykryto torbiel, powinien regularnie wykonywać badania obrazowe. Niewielkie zmiany nie wymagają leczenia.
Czym jest torbiel pajęczynówki?
Pajęczynówka jest jedną z opon mózgowo-rdzeniowych położoną między twardówką a oponą miękką. Jest bardzo cienka i delikatna, nie posiada naczyń krwionośnych ani nerwów. Pod nią znajduje się przestrzeń wypełniona płynem mózgowo-rdzeniowym.
Przyczyny torbieli pajęczynówki
Przyczyną pierwotnej torbieli pajęczynówki są wrodzone nieprawidłowości rozwojowe, które powstają w życiu płodowym. Jest ona obecna już od momentu urodzenia i w większości przypadków nie powoduje żadnych powikłań groźnych dla zdrowia lub życia dziecka ani objawów neurologicznych.
Wtórna torbiel pajęczynówki jest skutkiem przebytych urazów, krwotoków lub stanów zapalnych prowadzących do uszkodzenia tkanki mózgowej. Najczęściej są to: długotrwałe lub przenoszone zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Torbiel pajęczynówki często pojawia się u pacjentów z zespołem Marfana – genetyczną chorobą tkanki łącznej.
Objawy torbieli pajęczynówki
Torbiel pajęczynówki może występować pojedynczo lub w skupiskach, ma też różne rozmiary. Małe zmiany w większości przypadków przebiegają bezobjawowo i są wykrywane przypadkowo. Dolegliwości pojawiają się natomiast już przy średnich torbielach. Nie są one jednak charakterystyczne, dlatego często nie rozpoznaje się ich. Do najczęściej występujących objawów należą:
- osłabienie i zmęczenie,
- uczucie senności,
- bóle i zawroty głowy,
- nudności,
- wymioty.
Diagnostyka i leczenie torbieli pajęczynówki
W diagnostyce torbieli pajęczynówki wykorzystuje się badania obrazowe – tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny. Pozwalają one na określenie dokładnej lokalizacji oraz wielkości zmiany. Są to elementy niezbędne do zaplanowania odpowiedniej terapii.
Leczenie torbieli pajęczynówki, która ma małe rozmiary i nie daje żadnych objawów klinicznych, nie jest konieczne. Pacjentowi zaleca się jedynie zgłaszanie się na regularne badania kontrolne, dzięki którym można zaobserwować, czy zmiana rośnie. Zdarzają się przypadki, gdzie torbiel zanika samoistnie.
Leczenie większych torbieli pajęczynówki ma za zadanie łagodzić nieprzyjemne objawy. W tym celu stosuje się środki farmakologiczne. Lekarz może także zakwalifikować pacjenta do zabiegu chirurgicznego, podczas którego zmiana zostanie całkowicie usunięta. Bezwzględnym wskazaniem do operacji są duże torbiele, ponieważ grożą one pęknięciem. W leczeniu zabiegowym można wykorzystać:
- kraniotomię, czyli wykonanie otworu w czaszce (zabieg bardzo inwazyjny),
- drenaż, czyli nakłucie torbieli i odbarczenie jej zawartości,
- metody endoskopowe, w tym laser.
Alejakobiet.pl