Skóra to największy organ ludzki, jej całkowita powierzchnia wynosi ok. 2 m2, stanowi ok. 16% masy ciała, a grubość u dorosłej osoby waha się od 1,5 mm do 5 mm. Najważniejsze zadania skóry to mechaniczna ochrona narządów wewnętrznych przed niekorzystnym wpływem czynników zewnętrznych, takich jak zanieczyszczenia, przegrzanie, wychłodzenie, drobnoustroje. Budowa skóry jest wielowarstwowa, a jej unikalną właściwością jest to, że martwe komórki jej najbardziej zewnętrznej warstwy, naskórka, ulegają złuszczeniu. Średni czas życia komórki naskórka – keratynocytu to od 14 do 28 dni, w czasie których wędruje on ku górnym warstwom i zostaje złuszczony przy udziale enzymów rozkładających połączenia między komórkami.
Jak właściwie postępować z ranami skóry?
Rana to mechaniczne przerwanie ciągłości powierzchni skóry, które prowadzi do krwawienia, a w konsekwencji powstania blizny. Rany powierzchowne obejmujące zewnętrzną warstwę skóry, czyli naskórek (grubość ok. 0,5 mm), goją się bez blizny na drodze naskórkowania.
Mechanizm gojenia się rany jest wieloetapowy i obejmuje wiele zmian w jej obrębie. Wyróżnia się 3 fazy: zapalną, proliferacyjną i remodelingu.
Proces odbudowy uszkodzonej skóry rozpoczyna się już w fazie reakcji zapalnej i proliferacyjnej i trwa do 2 miesięcy aż do pełnego zamknięcia rany, po czym następuje faza regresji, która może trwać nawet 2 lata.
W czasie fazy zapalnej uwalniane są substancje odpowiedzialne za ograniczenie krwawienia, odpowiednie odżywienie miejsca traumy oraz komórki odpowiedzialne za oczyszczenie go z martwych tkanek oraz drobnoustrojów (makrofagi).
Faza ta jest zakończona w momencie wytworzenia czopa z fibryny-fibronektyny (wytrącanej z krwi). Czop do momentu całkowitego zasklepienia rany służy jako macierz, po której mogą przemieszczać się komórki. Zachowanie odpowiednio wilgotnego środowiska na tym etapie przyspiesza proces oczyszczania.
Faza proliferacyjna to właściwe odtwarzanie naskórka, poprzez zwiększoną mitozę komórek nabłonkowych na brzegach rany, a także obudowę naczyń krwionośnych i wzmocnienie tkanek. Powstaje tzw. ziarnina, składająca się z naczyń włosowatych, fibroblastów i kolagenu. Proces jej powstawania jest szybszy w środowisku ciepłym i wilgotnym, gdzie migracja komórek naskórka postępuje znacznie szybciej i w bardziej uporządkowany sposób.
Końcowa faza remodelingu obejmuje porządkowanie włókien kolagenowych (budulca skóry), na tym etapie nadmierne parowanie może stymulować produkcję nadmiernej produkcji kolagenu, co może prowadzić do wytworzenia szpecącej blizny.
Gojenie pod strupem zdarza się wtedy, gdy początkowy skrzep krwi ulegnie wyschnięciu, tworząc strup będący naturalnym biologicznym opatrunkiem, a ziarninowanie i regeneracja naskórka odbywa się pod nim. Jednakże strup stanowi utrudnienie dla swobodnej migracji komórek, a suche środowisko spowalnia procesy enzymatyczne i proliferacyjne.
Co istotne, odsłonięte zakończenia nerwowe są bardziej wrażliwe na bodźce środowiskowe, a to przekłada się bezpośrednio na odczuwanie bólu. Wilgotne środowisko powoduje, że odczuwanie bólu jest zmniejszone.
Utrzymanie wilgotnego środowiska rany
Doniesienia o lepszym gojeniu się ran w środowisku wilgotnym są datowane na 200 rok naszej ery, kiedy to swoje doświadczenia przeprowadzał grecki lekarz i myśliciel Galen. Jednakże przez prawie 2000 lat utrzymywano inny schemat leczenia ran – dążono do ich całkowitego osuszenia oraz ograniczano dostęp powietrza. Dopiero w latach 60. XX w. ukazały się dwa pionierskie badania, które ostatecznie potwierdziły korzystny wpływ wilgotnego środowiska na szybkość gojenia się rany, a także jej wygląd. Rany w kontrolowanym, wilgotnym środowisku pokrywały się nowym nabłonkiem dwukrotnie szybciej, a ryzyko powstania blizn było zmniejszone w porównaniu do ran leczonych w środowisku suchym.
Plastry hydrokoloidalne – wspomagają utrzymanie wilgotnego środowiska w ranie.
Te półprzepuszczalne opatrunki na początku były stosowane na oddziałach szpitalnych w przypadku trudno gojących się ran, takich jak odleżyny, owrzodzenia, oparzenia. Substancja zawarta w wewnętrznej stronie opatrunku ma właściwości żelujące. Jest to najczęściej karboksymetyloceluloza lub pektyna, które w kontakcie z sączącą się z rany wydzieliną zmieniają swój stan i wytwarzają elastyczny, spójny żel stwarzający optymalne warunki do gojenia się rany. Jednocześnie zapewniają ranie odpowiednie wilgotne środowisko i obniżają pH rany, co ułatwia jej enzymatyczne oczyszczanie, hamuje wzrost bakterii i przyśpiesza wytwarzanie naczyń krwionośnych.
Odkryte zakończenia nerwowe otoczone przez żel są mniej czułe, a przez to ból odczuwalny przez pacjenta jest zmniejszony. Zewnętrzna warstwa opatrunków hydrokoloidalnych to najczęściej poliuretan, który jest nieprzepuszczalny dla wody i bakterii, nie upośledza jednak wymiany gazowej pomiędzy raną a środowiskiem zewnętrznym. Opatrunki hydrokoloidalne nie przylepiają się do powierzchni rany, a tym samym ich zdejmowanie jest bezbolesne.
Salvequick plastry na pęcherze i otarcia
Pęcherze i otarcia na stopach często pojawiają się nieoczekiwanie w najróżniejszych okolicznościach. Dlatego małe i poręczne opakowanie plastrów warto mieć zawsze przy sobie – w torebce, plecaku, podręcznej apteczce czy torbie sportowej i podróżnej. Plastry sprawdzą się zarówno zapobiegawczo, jak i ochronnie na pęcherze i otarcia stóp spowodowane m.in. noszeniem nowych bądź niewygodnych butów, długimi wędrówkami, intensywnym tańcem czy uprawianiem sportu.
W plastrach wykorzystana jest nowoczesna technologia hydrokoloidalna, dzięki której plastry działają jak dodatkowa warstwa skóry. Idealnie przylegają i pomagają utrzymać lekko wilgotne środowisko, co przyspiesza gojenie.
Plastry na pęcherze i otarcia od wewnętrznej strony:
- łagodzą ból
- przyspieszają gojenie
- chronią pęcherze i otarcia
- pochłaniają nadmiar wilgoci z rany
Plastry na pęcherze i otarcia od zewnętrznej strony:
- półprzepuszczalna warstwa poliuretanowa pozwala na odparowanie nadmiaru wilgoci zgromadzonej po wewnętrznej stronie plastra
- zabezpieczają ranę przed brudem, wodą i bakteriami
Srebro – sprawdzony środek bakteriobójczy
Metal szlachetny, srebro, używany jest jako antyseptyk, a także przy zapobieganiu i leczeniu chorób zakaźnych już od 1000 r. p.n.e. Pierwszy opatrunek zawierający warstwę srebra wprowadzono do powszechnego użytku w XIX wieku. Badania kliniczne wykazały, że jony srebra (Ag2+) mają silne działanie antybakteryjne. Na przykładzie bakterii gronkowca złocistego oraz pałeczki okrężnicy opisano mechanizm działania jonów srebra. Gronkowiec złocisty to gram dodatnia bakteria zwykle występująca w gardle, nosie oraz na skórze człowieka, ale w przypadku przerwania ciągłości skóry może doprowadzić do nadkażenia rany, co może zakończyć się wysiękiem ropnym, czyrakami.
Należy podkreślić w tym miejscu bezpieczeństwo stosowania jonów srebra w porównaniu do maści z antybiotykami, które mogą powodować nabywanie oporności przez bakterie patogenne. Nadmierne używanie antybiotyków spowodowało, że większość bakterii z rodziny gronkowców posiada enzymy rozkładające penicylinę, której pochodnymi jest większość stosowanych obecnie antybiotyków. Znane są także szczepy oporne na metycylinę, antybiotyk stosowany jako ostatnia szansa w przypadku wykrycia oporności na antybiotyk beta-laktamowy.
Plastry do opatrywania skaleczeń Salvequick Silver Technology oparte są na innowacyjnej technologii wykorzystującej potwierdzone klinicznie właściwości srebra w redukcji ryzyka infekcji.
Opatrunek plastrów Silver Technology zawiera atomy srebra, które zmieniają się w dodatnie jony srebra (Ag+) pod wpływem wysięku z rany. Mechanizm działania polega na wiązaniu się tych jonów ze ścianami komórkowymi bakterii, powodując ich pęknięcie, a w konsekwencji rozpad. Jony srebra nie przedostają się do rany, lecz zostają na opatrunku i pomagają zredukować ryzyko infekcji.
Plastry Salvequick Silver Technology:
- zawierają hipoalergiczny klej o doskonałych właściwościach przylepnych
- wykonane są z miękkiego, elastycznego materiału, który jest odporny na brud i wodę, a jednocześnie pozwala skórze swobodnie oddychać
- mają chłonny opatrunek, który skutecznie absorbuje płyn wyciekający z rany
- nie wykazują działania podrażniającego, cytotoksycznego, a także nie wpływają uczulająco na skórę
Kwas salicylowy- potwierdzona skuteczność w leczeniu odcisków
Odcisk, nagniotek to ograniczona powierzchniowo patologiczna zmiana skórna charakteryzująca się nadmiernym przyrastaniem na grubość komórek rogowych (keratynocytów) w miejscu długotrwałego ucisku, tarcia. Nacisk stymuluje komórki keratynocytów do dalszego namnażania. Centralnie w nagniotku zlokalizowany jest czop rogowy, mający zwykle kształt stożka, którego ostry wierzchołek skierowany jest w głąb skóry, co może powodować podrażnienie zakończeń nerwowych i następowy, napadowy ból. Leczenie to stosowanie preparatów zawierających kwas salicylowy, które złuszczają zrogowaciały naskórek. Kwas salicylowy wspomaga złuszczanie przerostowych warstw keratynocytów na zasadzie aktywnego rozkładu martwych komórek naskórka.
W przypadku zdrowej skóry złuszczanie odbywa się przy udziale enzymów, które niszczą wiązania między komórkami. Przy nadprodukcji warstw rogowych złuszczanie jest ograniczone w związku ze zmianami poziomu enzymów odpowiedzialnych za usuwanie warstw zewnętrznych naskórka.
Salvequick plastry na odciski
Odciski, mimo iż wydają się błahym problemem, mogą znacznie utrudniać codzienne funkcjonowanie. Zazwyczaj umiejscowione są na podeszwie stopy lub palcach i mogą powodować dotkliwy ból przy chodzeniu. Do usuwania odcisków stosuje się preparaty zawierające kwas salicylowy, który zmiękcza zrogowaciały naskórek.
Plastry na odciski Salvequick pomagają usunąć odcisk już po 4 dniach. Zawarty w nich kwas salicylowy (40 mg) uwalnia się wyjątkowo efektywnie. Plastry zmniejszają ucisk, łagodząc uczucie bólu związane z odciskiem
Alejakobiet.pl